Rakyat Malaysia semakin jelas bahawa mempertahankan lompong undang-undang anti-pemberi maklumat adalah ciri utama sebuah kerajaan yang korup. Pemberi maklumat yang tulen tidak mencari perhatian media atau menyebarkan fitnah—menghubungi media adalah jalan terakhir dan sering kali satu-satunya cara apabila ahli politik dan pegawai kanan kerajaan menyalahguna agensi penguatkuasaan demi kepentingan mereka. Ketika ini, apabila pegawai kanan penguat kuasa gagal menangani mega-rasuah di Sabah dan Menteri pula saling melindungi sesama sendiri, pemberi maklumat telah terbukti berada di ****pihak yang benar. Kepada Ahli Parlimen yang alpa—baik dari kerajaan, pembangkang mahupun bebas:

Pada tahun 2015, Timbalan Ketua Pesuruhjaya SPRM, Datuk Seri Shukri Abdull sedang menyiasat skandal terbesar SRC dan 1MDB. Suspek utama ketika itu ialah Perdana Menteri Najib Razak (BN-Umno). Dalam sidang media pada 2018, tiga tahun kemudian, Datuk Seri Shukri membongkar kebenaran:

• Shukri menyiapkan dua kertas siasatan mengenai RM2.6 bilion dan SRC International. Lebih 100 saksi telah dirakam keterangannya dalam siasatan tersebut.
• “Pengalaman saya menyiasat kes SRC dan 1MDB amat menakutkan; saya hampir kehilangan nyawa.”
• Shukri diugut dibuang kerja, dipaksa bersara awal dan menerima peluru hidup.
• “Sumber risikan saya memaklumkan saya akan ditahan dan dipenjarakan kerana cuba menggulingkan kerajaan. Saya akhirnya ke Washington,” katanya.

Jika pegawai tertinggi SPRM pun terpaksa lari meninggalkan negara akibat tekanan politik sambil menyiasat rasuah, bagaimana pula nasib pemberi maklumat biasa? Undang-undang “perlindungan” pemberi maklumat kita hanyalah lakonan politik murahan dan tidak ikhlas membanteras rasuah. Justeru itu, Kempen Tiada.Guru sebagai pemberi maklumat dalam kalangan penjawat awam, mengutuk keras kenyataan Menteri Undang-Undang Azalina Othman Said dan Perdana Menteri Anwar Ibrahim terhadap pemberi maklumat yang terpaksa melapor kepada media. Hakikatnya, pemberi maklumat bertindak demi kepentingan negara yang telah dicemari oleh ahli politik dan penjawat awam yang korup.

Dalam kes yang disahkan seperti kes Cikgu Nurhaizah, rakyat Malaysia menyaksikan bagaimana beliau—dengan risiko peribadi yang amat besar—menggandakan bahan bukti penting; menulis laporan maklumat; menempuh ugutan bunuh, intimidasi dan penghinaan dari rakan sekerja KPM; memasang kamera GoPro tersembunyi untuk merakam salah laku KPM terhadap pelajar perempuan selama berbulan-bulan; dan menjadi satu-satunya saksi guru yang boleh dipercayai, seperti diputuskan Mahkamah Tinggi. Di manakah lima Menteri Pendidikan sejak skandal ini bermula? Menurut penghakiman tersebut, defendan keempat ini sibuk melanggar Perlembagaan Persekutuan dan Akta Pendidikan. Cikgu Nurhaizah bertindak demi menyelamatkan ratusan pelajar luar bandar tanpa sebarang keuntungan peribadi: bukan untuk kemasyhuran, jawatan, mahupun kekayaan. Beliau menggadai keselamatan diri dan keluarga, sementara pegawai atasan dan ahli politik berdiam diri.

Dengan keazaman dan keberanianlah pemberi maklumat sanggup pertaruhkan segala-galanya demi melindungi komuniti tercinta. Pemberi maklumat Tiada.Guru bersuara ketika Menteri Pendidikan membenarkan pelanggaran undang-undang; ketika Menteri Undang-Undang mensia-siakan masa; ketika Perdana Menteri meninggalkan prinsip dan kedaulatan undang-undang; dan ketika Parlimen hilang selera untuk bersuara. Rakyat Malaysia membayar harga yang sangat mahal apabila Jemaah Menteri 2013 (Najib), 2018 (Mahathir), 2020 (Muhyiddin), 2021 (Ismail Sabri), dan kini 2022 (Anwar) terus menolak rayuan rakyat dan penjawat awam untuk perlindungan pemberi maklumat yang bebas dan menyeluruh.

Kami di Tiada.Guru menyeru rakyat Malaysia untuk berdiri bersama anak muda di jalanan dan di pilihanraya — membongkar pembohongan para ‘warlord’ tentang “tiada kompromi terhadap rasuah”, sedangkan mereka melindungi korup dan melemahkan pemberi maklumat.

Pemberantasan rasuah hanya akan berjaya jika tiada kompromi terhadap pencuri dan ‘warlord’ yang melindungi pencuri. Tiada.Guru berdiri bersama pemberi maklumat seperti Cikgu Nurhaizah, yang sehingga hari ini tidak diiktiraf dan masih terdedah kepada risiko oleh Kerajaan ini selepas menggadai nyawa demi mendedahkan rasuah yang mengancam ratusan pelajar luar bandar. Rakyat Malaysia tertanya-tanya—kerajaan jenis apa yang sanggup membisu terhadap jasa Cikgu Nurhaizah dalam membawa keadilan ke Mahkamah Tinggi, tetapi sibuk memburuk-burukkan pemberi maklumat di media, mengiktiraf Taliban, dan memalukan kehakiman negara?

Kami sebagai rakyat Malaysia menuntut yang lebih baik. Tanpa pemimpin politik yang sanggup ketepikan ego, jelas masa depan Malaysia telah mati kepada amanah dan mati kepada rasa malu. Kempen Tiada.Guru mengulangi tuntutan reformasi utama:

• Pinda undang-undang untuk menghapuskan bahagian anti-pemberi maklumat yang bercanggah dan mengelirukan yang menyekat pendedahan jenayah Kerajaan:
  • Peraturan-Peraturan Pegawai Awam (Kelakuan dan Tatatertib) 1993 – Seksyen 19;
  • Kanun Keseksaan – 203A;
  • Akta Hasutan 1948 – hampir keseluruhan;
  • Akta Rahsia Rasmi 1972 – hampir keseluruhan
• Benarkan pemberi maklumat mendapatkan nasihat guaman tanpa hilang perlindungan
• Benarkan pemberi maklumat membuat laporan kepada institusi di luar Cawangan Eksekutif tanpa hilang perlindungan, termasuk dalam kes mahkamah, SUHAKAM, Ombudsman Awam dan media
• Tubuhkan Ombudsman Awam yang bebas, berkuasa, dan di luar Cawangan Eksekutif tanpa sebarang lompong untuk ahli politik dan pegawai atasan:
  • Ombudsman yang betul menerima, menyiasat, memberi perlindungan kepada pemberi maklumat, dan mengambil tindakan undang-undang atau tatatertib dalam kes salah laku perkhidmatan awam yang teruk.
  • Peruntukan bajetnya mesti ditetapkan sebagai % tetap daripada Belanjawan Persekutuan; Pesuruhjaya dilantik daripada kalangan masyarakat perundangan, NGO tadbir urus baik, institusi penyelidikan dan pakar bidang (cth., kesihatan, kanak-kanak, alam sekitar). Penjawat awam dan ahli politik semasa dan terdahulu tidak layak dipertimbangkan kerana konflik kepentingan sebenar atau yang boleh dianggap dalam siasatan terhadap perkhidmatan awam.