Kenapa sekarang?

Untuk menggunakan sekolah sebagai mikrokosma di Malaysia; hanya setelah guru, pelajar, kakitangan dan ibu bapa semuanya dilindungi secara sah sebagai pemberi maklumat, barulah tahap kerosakan yang sebenar akan didedahkan.

Salah laku mesti diterima oleh semua orang sebagai pelanggaran undang-undang yang serius dan tidak dipropaganda dengan istilah-istilah seperti “isu”, “aduan”, “dalaman” dan / atau “masalah”.

Isu

‍Perkhidmatan awam tidak terasa dilindungi oleh SPRM mahupun jabatan dalaman mereka untuk melaporkan penyelewengan.

Sebagai pemberi maklumat Kementerian Pendidikan (KPM), kami boleh berkongsi penyelewengan mendalam dan meluas dalam KPM, namun kegagalan yang sama berlaku dalam segenap perkhidmatan awam: sebagai contoh, lebih 60% guru tidak berasa selamat untuk melaporkan penyelewengan atau salah laku. Dalam 11 tahun, SPRM hanya pernah mengemukakan satu tuduhan menerusi Akta Perlindungan Pemberi Maklumat.

Hari ini, Kementerian Pendidikan (KPM) mengawal lebih 419,000 penjawat awam, sebahagian besarnya terdiri daripada guru. Dalam kebanyakan kes penderaan / kecuaian / salah laku yang terjadi di sekolah, guru & pelajar merupakan saksi utama and selalunya sudah peka tentang pelanggaran SOP & undang-undang lama KPM. Sekiranya guru membuka mulut—seperti yang dikehendaki oleh Peraturan-Peraturan Pegawai Awam 1993 dan/atau Akta SPRM 2009 — pemberi maklumat guru ini akan diugut, didesak dan diganggu. Bagaimana? Kerana pegawai atasan mereka menerima laporan pemberian maklumat mereka: pegawai atasan yang sama mempunyai kawalan penuh ke atas pemberi maklumat pemindahan, tindakan disiplin, malah pembuangan.

Hari ini, siasatan tatatertib dalaman tidak menyediakan sebarang bentuk perlindungan pemberi maklumat yang sah, mengingatkan Abu Kassim Mohamad (Ketua Pengarah Pusat Governans, Integriti dan Antirasuah); ramai saksi yang telah diberikan amaran oleh penjawat awam atasan yang korup supaya tidak membantu dalam perbicaraan jenayah / sivil.

Menurut tinjauan pemberi maklumat dalaman kami yang meliputi lebih satu dekad pengalaman bergabung KPM (dan disahihkan oleh laporan pelajar), beratus-ratus siasatan salah laku telah ditutup kerana KPM mendakwa “tiada bukti terhadap guru, jadi kami tidak dapat mengambil tindakan” walhal sebenarnya pegawai KPM yang korup telah mengugut saksi and memalsukan bukti.

Penyelesaian

Perlindungan pemberi maklumat mesti diperkukuhkan dan diperluaskan dengan ketara. Pemberi maklumat mesti:

1. diberikan perlindungan secara bebas oleh Ombudsman Awam, SUHAKAM, dan agensi lain yang serupa (tidak banyak wujud);
2. dibenarkan untuk menghantar laporan pemberi maklumat dan bukti secara sulit dan hanya dikehendaki untuk mendedahkan diri mereka (jika perlu) semasa prosiding formal tatatertib, sivil atau jenayah;
3. dibenarkan untuk berunding dengan peguam tanpa sekatan dalam struktur Ombudsman dan sumber perundangan luar tanpa dikenakan penalti terhadap perlindungan mereka;
4. diberikan perlindungan tanpa sebarang sekatan daripada perundangan lain (mis. OSA, Akta Hasutan, Kanun Keseksaan 203A), motif atau jenis pendedahan;
5. diberikan insentif dengan pampasan wang (dan untuk kakitangan / guru: markah Sasaran Kerja Tahunan + peluang kenaikan pangkat);
6. jika mangsa adalah kanak-kanak bawah umur (atau kategori terlindung lain termasuk OKU, orang asli, migran, miskin tegar/B40), semua kerosakan/ganjaran akan dihadiahkan tiga kali ganda secara automatik untuk setimpal dengan ketidakseimbangan kuasa yang ketara dan kerosakan kekal;
7. sekiranya tuduhan jenayah yang dilaporkan oleh pemberi maklumat bersifat keji, ganas, seksual atau berleluasa, semua kerosakan / pampasan akan dihadiahkan tiga kali ganda secara automatik;
8. jika pemberi maklumat merupakan penjawat awam, mereka akan diberikan perlindungan secara automatik jika mereka memberi keterangan dalam apa-apa prosiding mahkamah, jenayah dan / atau tatatertib terhadap tuduhan salah laku, penyelewengan dan / atau penyalahgunaan kuasa.

Kenapa sekarang?

Sebarang bentuk kebergantungan pada penyiasatan dalaman adalah satu resipi bencana reformasi. Penjawat awam yang amanah, seperti guru, amat-amat menantikan pengawasan bebas.  Nemo judex in causa sua erupakan prinsip utama keadilan asasi: tiada yang boleh menjadi hakim dalam sesuatu perkara jika mereka mempunyai kepentingan.

Kegagalan tadbir urus Malaysia ini perlu disingkirkan sepenuhnya dan dihumban ke dalam lubang sejarah.

Isu

Semua salah laku perkhidmatan awam, termasuk yang berkaitan dengan jenayah, menggunakan proses lima langkah: 1) khususnya laporan dalaman, 2) siasatan dalaman, 3) prosiding tatatertib oleh Suruhanjaya Perkhidmatan Awam, dan 4) pengawasan oleh SPRM, polis dan/atau Mahkamah, bagi mengelakkan suapandan/atau perlindungan; dan sekiranya gagal dalam keempat-empat langkah ini, Kabinet akan menetapkan semak dan imbang melalui kuasa berkanunnya untuk memastikan keadilan asasi.

Dalam pemerintahan Malaysia hari ini, semua program pembasmian rasuah telah sama sekali—seperti yang diramal—gagal. Begitu juga, ahli politik “reformasi” enggan merombak dasar Kerajaan meskipun pernah mendapat mandat kuasa Eksekutif sebelum ini. Walaupun Perdana Menteri kita sering membangkitkan bahawa semua Kementerian sangat teruk dikompromi, mereka tidak menunjukkan sebarang desakan untuk melakukan pembaharuan.

Badan Eksekutif Malaysia telah secara konsisten merosakkan, mencampur tangan, dan/atau menyekat tindakan berikut untuk dilakukan secara bebas, menyeluruh dan wajar…

• Pengesanan: Agensi penguatkuasaan kita adalah tidak bertanggungjawab / tidak responsif terhadap penyelewengan besar-besaran kuasa pemerintahan, pemberi maklumat (whistleblowers) langsung tidak dilindungi, dan Kerajaan telah didapati menyembunyikan timbunan bukti.
• Penyiasatan: Ahli politik dan pegawai awam tertinggi kitamempunyai kuasa veto mutlak ke atas sebarang siasatan melalui pintu belakang Kuasa Eksekutif Polis Diraja Malaysia, SPRM, dan semua Kementerian.
• Halangan: Ahli politik kita mempunyai kuasa veto mutlak terhadap mana-mana prosiding Mahkamah melalui Kuasa Eksekutif Peguam Negara — di samping tuduhan besar mengenai salah laku kehakiman.

Kerajaan telah memecat dan/atau mendesak untuk meletak jawatan ramai wakil rakyat politik terkemuka dan penjawat awam, termasuk Peguam Negara, Timbalan Perdana Menteri, menteri-menteri, dan Ketua Pesuruhjaya SPRM; begitu juga, ramai kakitangan awam telah diugut dan ditakut-takutkan.

Sebagai pemberi maklumat Kementerian Pendidikan (KPM), kami dapat menjamin bahawa banyak skandal 1MDB mini yang tersembunyi dalam segenap perkhidmatan awam akan mengejutkan negara ini: sudah cukup jenayah yang tidak disiasat dan tidak dilaporkan telah dilakukan untuk menghumban beratus-ratus pegawai awam kanan di Mahkamah atau di dalam penjara. Pelbagai kes sebegitu telahdidedahkan dengan sejarah selama berpuluh-puluh tahun.

Penyelesaian

Disebabkan pemberi maklumat MOE berulang kali berteriak dari atas bumbung, penyiasatan dalaman tidak lagi boleh diperbaharui. Tadbir urus Malaysia memerlukan rombakan semula: sebuah Ombudsman Awam (PO) dengan bidang kuasa disiplin, sivil dan jenayah yang bebas sepenuhnya daripada semua penjawat awam dan ahli politik.

Hari ini, kita perlu memperjuangkan bukan setakat penubuhan IPCMC: ini bukan hanya satu Kementerian, Agensi atau ahli politik, tetapi penubuhan satu Struktur Integriti yang bertauliah dan teguh untuk seluruh Kerajaan di bawah naungan PO yang kemudian akan diberikan kuasa untuk:

1. Menjadi pusat utama bagi semua dakwaan salah laku dan rasuah terhadap ahli politik dan penjawat awam, dengan itu memansuhkan secara kekal semua jabatan “siasatan” dan “integriti” dalaman Kementerian dan Agensi, dibubarkan dan mati dalam semua fungsi.
2. Menjadi pusat utama bagi semua perlindungan pemberi maklumat.
3. Ditadbir oleh pakar-pakar bukan kerajaan yang bergilir-gilir dan diatur melalui tugas-tugas berkanun mengenai hak asasi manusia, keadilan dan ketelusan. Pakar-pakar ini akan direkrut secara dalaman daripada bidang perundangan, kesihatan, akademik dan masyarakat sivil, dengan penggiliran selama tiga tahu. Pegawai pelantikan terhad PO ini harus dicalonkan oleh Parlimen, sama seperti Anggota Kabinet di Amerika Syarikat (dan tidak seperti Anggota Suruhanjaya SUHAKAM yang “dicadangkan” oleh Perdana Menteri).
4. Dipertanggungjawabkan kepada Parlimen sahaja untuk laporan bulanan dan audit integriti dan kewangan bukan kerajaan secara berkala.
5. Serapkan SUHAKAM dengan serta-merta dan bangunkan semula SPRM 2.0 sambil menyingkirkan campur tangan politik dan membubarkan agensi yang berlebihan.
6. Kalis daripada Badan Perundangan & Eksekutif: menerusi pembiayaan terjamin dalam bentuk % langsung daripada Belanjawan tahunan, catatan audit sebelumnya dan pembatalan kelayakan kekal untuk semua bekas dan pegawai awam semasa sebagai pentadbir dan pegawai.
7. Tubuhkan sebuah Unit Litigasi Kepentingan Awam: di negara-negara lain, POs kerap memfailkan prosiding sivil terhadap salah laku Kerajaan bagi pihak rakyat yang terkilan, kunci untuk salah laku bukan jenayah, misalnya, Ain Husniza lwn. MOE atau Indira Gandhi lwn. IGP.

PO ini mestilah menjadi pejuang utama dalam menentang salah laku dan penyelewengan berinstitusi dalam badan Eksekutif, Perundangan, and Kehakiman. Contoh-contoh positif negara lain boleh didapati di Laporan Pemantauan Pendidikan Global UNESCO 2017/8 (halaman xiiii).

Kenapa sekarang?

Bayangkan berapa ramai mangsa kanak-kanak yang terdesak dan menderita selepas agensi penguatkuasaan enggan menyiasat atau mendakwa pesalah.

Apabila kanak-kanak memberitahu anda sesuatu, percayakan mereka pada kali pertama: mereka mungkin tidak akan memberitahu anda lagi.

Bayangkan keselamatan yang akan dirasakan oleh pelajar, ibu bapa dan guru kita kerana dapat melaporkan salah laku kepada agensi bebas.

Isu

Hari ini, mangsa kanak-kanak penderaan di sekolah mempunyai perlindungan yang rapuh, mempunyai perlindungan yang rapuh, tiada struktur sokongan, biasanya tinggal dalam masyarakat terpinggir dan cenderung menerima sikap gaslighting, mengelirukan dan menyalahkan mangsa oleh penjawat awam yang korupt yang bersungguh-sungguh untuk menghalang prosiding sivil, jenayah dan / atau tatatertib.

MOE telah lama meremehkan tanggungjawab undang-undangnya—atas sebab yang "baik". Pendedahan undang-undangnya tiada tandingan dalam kerajaan Malaysia: kira-kira 10,000 sekolah, 4.7 juta pelajar, dan +419,000 penjawat awam. KPM terikat oleh salah satu badan perundangan utama dan wakilan terluas: Akta SPRM, Kanun Keseksaan, Akta Kanak-Kanak, Akta Pendidikan, Peraturan-Peraturan Pegawai Awam (Peraturan Kelakuan & Tatatertib), Akta Kesalahan-Kesalahan Seksual terhadap Kanak-Kanak, dan lain-lain.

Oleh itu, mengapa KPM tidak dipertanggungjawabkan oleh Parlimen, SPRM, Polis, Jabatan Kebajikan, Jabatan Integriti KPM, dan Suruhanjaya Perkhidmatan Awam? Dalam setiap satu, kekurangan kebebasan dan pempolitikan yang teruk telah mewujudkan rangkaian tersirat yang enggan menyiasat KPM secara menyeluruh.

Penyelesaian

Sila semak Penyelesaian #3 di atas untuk lebih konteks.

Apabila Ombudsman Awam (PO) menerima laporan dengan mangsa kanak-kanak—dan terutamanya laporan kejadian di sekolah di mana pelakunya merupakan penjawat awam—Unit Kanak-Kanak khas dalam PO mesti mengambil alih kes tersebut.

• Penyiasat berpengalaman dengan bertahun-tahun mengambil keterangan saksi dan mangsa kanak-kanak dalam mahkamah sivil & jenayah
• Penyiasat berpengalaman dengan pemahaman mendalam mengenai budaya penyelewengan KPM
• Pendakwa berpengalaman yang dapat melindungi dan mendapatkan saksi kanak-kanak dalam prosiding tatatertib, sivil dan/atau jenayah
• Ahli psikologi dan pegawai perubatan berpengalaman dalam kes penderaan yang dapat melindungi mangsa kanak-kanak dan memastikan bukti dilindungi

Selain itu, Unit Kanak-Kanak PO perlu berkembang lama-kelamaan untuk merangkumi Pegawai PO yang ditempatkan di sekolah-sekolah terpinggir untuk sama-sama menyiasat salah laku dan menguatkuasakan persekitaran pembelajaran yang selamat.

Di sekolah, Pegawai PO ini akan mengumpulkan laporan tanpa nama dan langsung daripada guru, pelajar dan ibu bapa; mengumpul bukti; mewujudkan perlindungan pemberi maklumat; dan memegang bidang kuasa tatatertib ke atas semua pegawai sekolah.

Contoh sekolah terpinggir yang tidak mendapat perhatian: ramai pelajar Orang Asli, OKU dan penduduk miskin/B40, tadbir urus tempatan/kualiti perkhidmatan awam yang lemah, atau sekolah yang mempunyai sejarah salah laku serius dan/atau jangka panjang.

Oleh kerana keluarga akhirnya dapat mengharapkan satu sistem pengawasan yang bebas, Unit Ombudsman Kanak-Kanak sering dibanjiri permintaan tidak lama setelah dilancarkan dan lantas membuktikan keberkesanannya dengan cepat, satu perkara yang jarang-jarang berlaku dalam dasar awam (Laporan GEM UNESCO 2017/8; muka surat 31).

Kenapa sekarang?

“Jika membesarkan seorang anak memerlukan usaha sekampung, menzalimi seorang anak juga sama.”

Kita mesti mengecam punca-punca akar salah laku; di sini, tanggungjawab kolektif yang amat lemah mengenai salah laku. Punca ini menjadi pemangkin yang membenarkan salah laku dan/atau penyelewengan signifikan yang berlanjutan selama bertahun-tahun.

Isu

Selalunya, apabila seorang guru pedofilia mencabul atau menyerang pelajar secara seksual, pegawai atasan dalam pentadbiran sekolah jarang dipertanggungjawabkan, jarang dipertanggungjawabkan meskipun kegagalan untuk melaporkan salah laku itu sendiri merupakan satu salah laku yang serius.

Bagaimana pengetua yang kompeten “tidak tahu” bahawa pedofilia dan serangan seksual merupakan kejadian biasa di sekolah mereka sendiri? Ini adalah buta sengaja, satu taktik psikososial apabila kejadian salah laku yang jelas sengaja dielakkan untuk memastikan pegawai tersebut boleh menafikan tanggungjawab (plausible deniability) sekiranya kes seperti itu terdedah. Pendek kata, menutup salah laku menjadikan hidup mereka lebih mudah, tidak kira apa pun SOP atau undang-undang.

Penyelesaian

Sekiranya seorang penjawat awam dituduh melakukan kesalahan, Ombudsman Awam mesti diberi kuasa untuk memulakan siasatan terhadap pegawai atasan dan/atau rakan sejawat mereka dalam kes di mana kecuaian yang menyebabkan tiada tindakan diambil.

Siasatan khusus ini mesti dilaksanakan secara bebas oleh Ombudsman Awam, bukan oleh jabatan tatatertib dalaman. Siasatan ini mestilah, sebagai hukuman minimum, mengakibatkan penurunan pangkat pegawai: amaran dan notis telah terbukti sebagai hukuman yang lemah dan tidak berkesan untuk kebanyakan salah laku yang serius.

Sesetengah orang mungkin berpendapat bahawa kita cuma perlu “mengajar” pegawai yang membuat silap supaya menjadi lebih tekun. Salah: pelajaran terbesar adalah melalui contoh dan mana-mana guru sedia maklum mengetahuinya. Anak-anak akan memahami tanggungjawab vikarius apabila mereka melihatnya dilaksanakan, bukan ketika orang yang berkuasa menjadi buah mulut menggunakan bahasa reformasi tetapi tanpa keyakinan untuk melaksanakannya.

Kenapa sekarang?

Sehingga kita memberi kuasa kepada penyiasat penjawat awam kita—tidak ramai yang jujur masih ada—banyak, jika tidak sebahagian besar, prosiding tatatertib di Suruhanjaya Perkhidmatan Awam (dan/atau suruhanjaya unik seperti Suruhanjaya Perkhidmatan Pendidikan) akan gagal kerana alasan undang-undang, bukti dan/atau prosedur.

Isu

Kegagalan besar hari ini adalah pegawai awam yang berniat dan berakhlak baik sekalipun biasanya jahil dalam undang-undang, terutamanya mengenai salah laku dan pelanggaran tatatertib.

Pentadbir penjawat awam mesti melengkapkan siasatan dan mengemukakan sebarang pelanggaran tatatertib pekerja bawahan mereka kepada Suruhanjaya Perkhidmatan Awam, di mana prosiding kuasi-kehakiman akan dijalankan. Anggap pentadbir sebagai polis dan Suruhanjaya Perkhidmatan Awam sebagai Mahkamah.

Perkara yang mengejutkan dan membimbangkan adalah ramai pentadbir barangkali tidak memahami syarat-syarat kritikal, untuk prosiding kuasi-kehakiman ini, yakni prinsip-prinsip keadilan asasi (“principles of natural justice”), dokumentasi, saksi, bidang kuasa, had masa / had berkanun, dll.

Malangnya, kecuaian ini menyebabkan banyak siasatan yang gagal dan ketidakadilan berterusan. Walaupun kami terutamanya menyokong Ombudsman Awam, sementara itu, Tatakelakuan mestilah ditulis semula dalam bahasa yang jelas serta contoh-contoh yang relevan dijelaskan supaya berfungsi sebagai satu manual yang dapat difahami, diakses dan sentiasa dikemas kini untuk semua penjawat awam (dan rakyat).

Penyelesaian

Walaupun kami terutamanya menyokong Ombudsman Awam, langkah ini adalah langkah sementara untuk siasatan dalaman yang sememangnya gagal.

Untuk membaiki masalah ini dalam prosedur yang gagal hari ini, kita mesti:

1. Cipta satu manual untuk semua pentadbir penjawat awam mengenai syarat-syarat minimum dalam penyiasatan salah laku, termasuk penjelasan menyeluruh mengenai prinsip undang-undang, bukti, bidang kuasa, had masa, saksi dan aspek lain mengenai “keadilan asasi”.
2. Manual ini mesti menerangkan dengan jelas supaya pentadbir bawahan sekalipun dapat memahami dengan mudah tanggungjawab besar jawatan pengawasan mereka. Ia mesti merangkumi contoh-contoh dan sumber rujukan.
3. Manual ini mesti boleh diadili kerana pelanggaran yang jelas terhadap Tatakelakuan dan boleh dibawa ke Mahkamah oleh rakyat biasa.
4. Manual ini mesti merangkumi maklumat hubungan jabatan perkhidmatan awam pusat yang hanya berperanan untuk membimbing dan mengajar manual ini kepada para pegawai.
5. Semua penjawat awam yang mempunyai tanggungjawab pengawasan (iaitu pegawai bawahan) mesti mempelajari manual ini dan mengambil ujian kecekapan atas peruntukannya; hanya markah lulus boleh dinaikkan pangkat kepada posisi pengawasan, dengan kemungkinan penyambungan posisi.
6. Manual ini mesti disiarkan kepada orang awam dan boleh diakses oleh mana-mana individu; versi terkini mesti sentiasa disediakan dalam talian secara percuma.

Kenapa sekarang?

Sehingga kita menamatkan pempolitikan pendidikan, semua pembaharuan lain kemungkinan akan gagal dan/atau dilaksanakan dengan perlindungan untuk yang korup.

Pendidikan bukanlah untuk ahli politik.

Isu

Mengapa pejabat tertinggi dalam sistem pendidikan kita selalu diberikan kepada ahli politik? Secara definisi, seorang MP adalah ahli politik dan Senator kebanyakannya memegang jawatan parti politik pada peringkat tertentu.

Menteri Ahli Politik-Pendidikan seringkali bukan produk daripada sistem kita, dan hanya mampu berbicara bahasa reformasi tanpa keyakinan untuk berkorban demi pembaharuan, dan hanya fokus pada akademik, bukan sekolah. Pakar-pakar akademik sama sekali tidak sesuai untuk krisis pendidikan hari ini yang berpusat pada ketidakadilan sistematik, penyelewengan, rasisme, penyalahgunaan kuasa, kerosakan institusi dan kelalaian. Pakar-pakar akademik tidak memahami masalah kami, oleh itu ketika mereka merayu kepada orang ramai, mereka memberi tumpuan kepada penyelesaian yang sangat rapuh dan/atau bertentangan yang tidak menangani kegagalan struktur (cth., KPM menyiasat KPM = PDRM menyiasat PDRM). Setelah berhadapan, mereka tidak dapat memperjuangkan reformasi mereka yang lemah.

Menteri Ahli Politik-Pendidikan:

• …ingin mencantikkan résumé mereka, mengumpulkan kuasa mereka dan menggunakan pendidikan untuk "menegakkan keadilan".
• …diberi insentif untuk menguburkan skandal, menunda pembaharuan besar dan mengelakkan akauntabiliti.
• …mempunyai sedikit atau tiada pengalaman mengajar di sekolah kerajaan dan tidak dapat menyelami masalah utama kami yang disenaraikan di atas.
• …terikat dengan kewajipan masalah, tuntutan dan skop sempit parti politik mereka.
• …selalunya daripada golongan berpendapatan tinggi, berasal dari sekolah cemerlang dan terlindung daripada ketidakadilan sistem.

Semasa rombakan pilihan raya atau kabinet, hanya dua pegawai tertinggi di MOE yang ditukar. Itu sahaja. Sekarang, mereka mesti menguruskan 400,000 penjawat awam di mana ramai mempunyai sejarah yang memalukan kerana mendera orang-orang Sabah, orang asli, orang Sarawak dan masyarakat terpinggir; sebuah Kementerian yang mempunyai risiko penyelewengan yang sangat tinggi pada semua peringkat; sangat sedikit pemberi maklumat.

Penyelesaian

Kita mesti melantik, pertama mengikut pilihan dan kemudian mengikut undang-undang, Menteri Pendidikan yang

1. Merupakan produk sistem pendidikan Malaysia dan dengan sekurang-kurangnya lima tahun pengalaman mengajar di sekolah KPM. Meminjam daripada pengalaman anak-anak mereka adalah tidak mencukupi. Anak-anak, malangnya, tidak mengetahui 10% daripada masalah yang sebenarnya tersembunyi di dalam bilik guru. Selalunya, keluarga yang berpengaruh baik ditempatkan di sekolah Band 1 atau Band 2 yang diurus dengan sangat cemerlang, tetapi jumlahnya sangat kecil. Contoh jawatan kerjaya yang dapat memenuhi syarat minimum lima tahun termasuk bekas guru, bekas pegawai KPM daerah / negeri / atau kebangsaan, alumni Teach for Malaysia jangka panjang. Kaedah paling mudah adalah pelantikan sebagai Senator.
2. Menggalas jawatan ini dengan pemahaman yang mendalam tentang korupsi, salah laku, kurangnya pengawasan, kerosakan institusi dan ketidakadilan yang meluas dalam seluruh sistem pendidikan Malaysia, dari bandar-bandar ke sekolah-sekolah. Tiada lagi Menteri Pendidikan yang “belajar sambil bekerja”, kerana krisis kita sudah terlalu parah. Keutamaan mereka haruslah terlebih dahulu memansuhkan kuasa penyiasatan daripada Kementerian Pendidikan (KPM) dan menyingkirkan kuasa tatatertib daripada Suruhanjaya Perkhidmatan Pendidikan (SPP). Kedua-dua kuasa ini telah mengecewakan para pelajar kita: KPM jarang menyiasat dan SPP hampir tidak pernah mendisiplinkan selepas siasatan tamat. Kedua-dua jabatan adalah masalahnya; membetulkan satu jabatan sahaja tidak mencukupi. Oleh itu, kami juga mencadangkan siasatan bebas dan prosiding tatatertib bebas, yakni Ombudsman Awam.
3. Fokus pada pendidikan semata-mata untuk semua anak-anak dalam sempadan Malaysia, dengan ini bebas daripada diskriminasi antara kaum, agama dan / atau etnik. Contoh yang boleh dikatakan positif adalah termasuk Indonesia, walaupun masih sedang berkembang melalui sistem dua landasan di bawah Kementerian Pendidikan dan Kementerian Agama.
4. Bersedia untuk akur dan menerima undang-undang baharu yang melarang pelantikan Menteri Ahli Politik-Pendidikan dalam pentadbiran akan datang.

Kenapa sekarang?

Kurikulum emansipasi akan memberikan kuasa dan autonomi kepada murid & guru dalam berfikir dan bertindak. Ini akan mengubah orientasi proses pembelajaran dan pengajaran (PdP) daripada yang bersifat transaksi ilmu oleh guru semata-mata (guru mengajar, murid belajar) kepada proses co-teaching & learning antara guru dan murid secara kritis dan reflektif.

Isu

Sistem pendidikan Malaysia merupakan  senjata golongan elit yang manipulatif dan autokratik dalam mempertahankan kuasa status quo. Kurikulum pendidikan sengaja ditiadakan hak asasi, keadilan, rasuah bagi menjauhkan rakyat daripada realiti penindasan dan mempersoalkan rejim kerajaan yang korup. Kurikulum hari ini berjaya memberikan “kepatuhan” rakyat  kepada kerajaan melalui budaya takut dan berdiam diri seperti Akta Peraturan-peraturan Pegawai Awam (Kelakuan dan Tatatertib) 1993, Bahagian II, Peraturan 13 “Membuat Pernyataan Awam”.

Sekolah menjadi institusi korup melindungi orang bersalah malah hipokrit dengan slogan “kemenjadian murid”. Buktinya, kes saman murid terhadap guru ponteng tujuh bulan, 2) budaya rogol di sekolah kini tular dengan beratus-ratus mangsa bersuara, dan 3) statistik mengejutkan 44% responden guru KPM membuat jenaka seksual secara provokatif. Malang sekali, guru yang bersalah dilindungi dan masa depan murid dibuang.

Sekolah semakin jauh daripada tujuan pendidikan sebenar. Fokus lebih kepada kursus dan bengkel, dialog prestasi, bual bicara tetapi tiada keberanian dan keikhlasan untuk akauntabiliti. Pendidikan hanya mengejar KPI lalu menjadi distraction melali dan melalaikan guru dan murid daripada refleksi kritikal terhadap permasalahan akar umbi.

Penyelesaian

Perubahan sosial memerlukan strategi dan tindakan reformasi (bukan reaktif) daripada solidariti rakyat. Kurikulum pendidikan baru akan mengubah nilai dan paradigma rakyat kepada masyarakat sivil yang memiliki upaya dan kuasa untuk menyedari tentang realiti ketidakadilan dan penindasan.

Kurikulum emansipasi mestilah memberikan pilihan optimum kepada murid untuk mengembangkan bakat, minat, potensi dan keupayaan mereka. Peperiksaan dan pencapaian akademik bukan lagi satu-satunya pengukur pencapaian, tetapi murid-murid dalam kecerdasan pelbagai diupayakan dalam penginstitusian TVET kepada murid Pendidikan Khas. Hapuskan program inklusif yang membunuh potensi dan bakat mereka yang bukan dalam akademik.

Nilai-nilai humanistik ini mestilah diformulasikan dalam silibus setiap mata pelajaran di sekolah. Proses PdP memasukkan program / khidmat luar sebagai latihan praktikal kepada murid dan guru bagi memahami isu-isu seperti ketidakadilan sosial dan perubahan iklim.

Mata pelajaran Sivik dan Kewarganegaraan diformulasikan semula bagi merangkumi tentang kajian mengenai sistem politik, perundangan dan pemerintahan negara, serta peranan pemerintah terhadap rakyat dan peranan warga negara untuk melindungi masyarakat yang adil, aman dan berperikemanusiaan. Ia juga merangkumi kajian mengenai kepelbagaian amalan dalam budaya dan kepercayaan agama di negara ini dan di seluruh dunia. Kesedaran dan kemahiran sivik dilihat penting untuk mengembangkan 'pemikiran bersama dan kesejahteraan bersama' dalam diri orang yang hidup dalam masyarakat berbilang kaum.

Kurikulum emansipasi mestilah bersifat  humanistik mengandungi pandangan yang adil, kritis, dan tulen mengenai hak asasi manusia, anti korupsi, demokrasi, kebebasan asasi, keadilan, media bebas, literasi berita, sejarah Mahkamah & litigasi terkenal, gerakan keadilan sosial dan menghargai kepelbagaian bakat dan potensi individu.

Kenapa sekarang?

Sekolah menentukan masa depan anak-anak. Sudah jelas sekolah-sekolah kita tidak diukur berdasarkan in kualiti—di manakah laporan mengenai kecuaian dan penderaan besar-besaran di sekolah-sekolah Putrajaya? Kita mesti mempersiapkan ibu bapa dan para pelajar dengan data keras untuk memastikan mereka dapat membidas Kerajaan Persekutuan kerana gagal memberikan kualiti pendidikan yang sama untuk semua.

Isu

Hari ini, kualiti sekolah tertumpu sepenuhnya pada markah peperiksaan (iaitu, Gred Purata) dan itupun sangat tersembunyi, hampir dianggap sebagai Rahsia Kerajaan yang tidak boleh dikongsi dengan orang ramai oleh guru-guru.

Walau bagaimanapun, metrik kualiti pendidikan kritikal telah diabaikan sepenuhnya di peringkat sekolah, menjadikan masyarakat terbengkalai selama berpuluh-puluh tahun: beberapa sekolah di Malaysia adalah bertaraf dunia, sementara yang lain lebih mirip degan pusat penjagaan anak yang tidak berlesen.

Beberapa metrik kualiti ini yang tidak diketahui oleh keluarga rakyat Malaysia termasuk:

• bilangan kaunselor
• bilangan aduan salah laku di sekolah
• nama bagi semua pentadbir
• sejarah audit kewangan sekolah
• sejarah audit keselamatan fizikal sekolah
• ketercapaian kemudahan, purata kehadiran guru
• peratusan bilik darjah dengan penyejukan yang berfungsi
• bilangan pelajar sebenar berbanding bilangan pelajar dirancang untuk dihuni
• nisbah guru & staf kepada pelajar
• pilihan kurikulum
• peratusan guru dengan kemahiran yang sepadan dengan beban kerja mereka
• dan banyak lagi

Penyelesaian

Kami mencadangkan satu Kad Laporan Tahunan mandatori bagi semua sekolah KPM untuk merangkumi Kurikulum, Integriti dan Keselamatan. Setelah ibu bapa dapat mengkaji pilihan sekolah mereka dan dasar-dasar KPM dapat diteliti oleh pakar-pakar bebas dan masyarakat sivil, ini akan memaksa perubahan dramatik dalam perbincangan kebangsaan mengenai kualiti pendidikan.

“Kertas kerja” ini tertumpu pada masalah-masalah yang mesti kita perjuangkan; dokumentasi sepatutnya menjadi bukti namun semua bukti tersebut tidak pernah dikongsi secara terbuka dengan ibu bapa.

1. Kapasiti Kesihatan Mental: bilangan kaunselor terlatih, % hari sekolah kaunselor tersedia, dan keputusan agregat / tanpa nama bagi Borang Minat Belajar.
2. Kapasiti Integriti: jumlah aduan salah laku yang dikemukakan terhadap pegawai di sekolah, nama bagi semua pentadbir dan tanggungjawab mereka, sejarah audit kewangan sekolah, purata % kehadiran guru, jumlah insiden hukuman rotan / hukuman dera dalam setahun.
3. Kapasiti Kualiti: % guru yang mengajar subjek kemahiran mereka, program kurikulum dan kokurikulum yang ada, nisbah guru / staf kepada pelajar.
4. Kapasiti Fizikal: sejarah audit keselamatan fizikal sekolah, ketercapaian kemudahan, % bilik darjah dengan penyejukan yang berfungsi, jumlah kapasiti bilik darjah berbanding pelajar yang berdaftar.

Kad Laporan Tahunan mesti dihantar sebelum tarikh akhir ke portal dalam talian yang boleh diakses secara bebas dengan penjelasan mengenai setiap metrik untuk ibu bapa, pelajar dan pakar.

Kementerian Pendidikan kemudian mesti menggunakan data ini sebagai sumber utama untuk menentukan peruntukan kaunselor, guru, pembiayaan kontrak & perolehan, pembantu pengajar dan audit.

Mana-mana sekolah yang mempunyai jumlah aduan salah laku melebihi purata mesti kekal dalam siasatan NAZIR dengan lawatan sekolah setiap bulan oleh kakitangan MOE yang terlatih.

Kegagalan untuk memperbaiki keadaan sekolah di kedudukan paling bawah dalam beberapa tahun (misalnya, lima tahun) akan memerlukan Kementerian Pendidikan memperuntukkan bayaran ganti yang setimpal daripada belanjawan Kementerian Pendidikan kepada ibu bapa supaya ibu bapa boleh mengambil tindakan kecemasan langsung (digunakan untuk kaunseling, tuisyen, dll.) untuk anak-anak mereka pada tahun persekolahan tersebut.

Kegagalan menyerahkan laporan sebelum tarikh akhir setiap tahun mestilah dianggap sebagai kesalahan tatatertib dengan hukuman sekurang-kurangnya denda terhadap pengetua sekolah dan pembantu sekolah (pangkat PK) oleh Ombudsman Awam.

Kenapa sekarang?

"Tiada sesiapa dalam sejarah pernah memperoleh kebebasan mereka dengan meluahkan ketidakadilan moral orang yang menindas mereka." (Assata Shakur).

Walaupun PIBG “ditadbir” di sekolah, ia amat dibataskan oleh pegawai sekolah.

Kita mesti mengembalikan agensi dan kuasa tempatan; ramai ibu bapa bersedia untuk memperjuangkan keadilan. Bayangkan jika ibu bapa dapat menjadualkan perjumpaan PIBG dengan wakil sekolah dan menyuarakan masalah mereka secara berdepan sebelum masalah menjadi teruk.

Isu

Banyak Perlembagaan PIBG melarang perbezaan pendapat terhadap pentadbiran sekolah, iaitu "G" dalam PIBG.

“Walaupun PTA dibenarkan untuk memperkenalkan kegiatan kurikulum dan kokurikulum di sekolah, ada klausa yang menunjukkan bahawa mereka tidak boleh campur tangan dengan pentadbiran sekolah atau menggunakan persatuan sebagai cara untuk menyuarakan perbezaan pendapat mereka terhadap pengetua sekolah, anggota staf, bahkan Kementerian Pendidikan sendiri.” (sumber)

PIBG hari ini adalah urusan sebelah pihak sama sekali, dengan sekolah menetapkan agenda, penceramah, tarikh / waktu, kekerapan perjumpaan: ini jelas telah menjadi “PG” tanpa “IB”, dengan sesetengah pengetua bahkan secara terbuka menyerang ibu bapa dan menghalang kemasukan mereka ke mesyuarat sekolah. Tiada tindakan MOE yang diketahui diambil terhadap salah laku yang membimbangkan seperti itu.

Mengapakah persatuan ibu bapa-guru Malaysia dilarang memperjuangkan kesejahteraan anak-anak mereka sekiranya melibatkan pentadbiran sekolah? Mengapa kita menghalang ketelusan dan akauntabiliti pada peringkat tempatan? Pentadbiran sekolah merupakan faktor utama kepada kesejahteraan anak-anak mereka, daripada pengaturan jadual, beban kerja rumah dan sudah tentu kecuaian dan penderaan.

Mengapa kita melucutkan sepenuhnya hak ibu bapa dan guru daripada memberi maklumat kepada serata masyarakat? Kita memerlukan ibu bapa yang bersatu untuk berdepan Kerajaan Persekutuan yang bersatu: jika tidak, apabila ibu bapa merayu seorang demi seorang, ketidakseimbangan kuasa ini adalah terlalu kuat. Ramai ibu bapa telah ditakut-takutkan, diugut, dan / atau telah menarik balik aduan mereka.

Penyelesaian

Walaupun PIBG menjalankan AGM tempatan yang terdiri daripada guru, ibu bapa dan pentadbir sekolah, itu tidak mencukupi.

Kita mesti menetapkan, melalui pembaharuan Peraturan-Peraturan Pendidikan (Persatuan Ibu Bapa-Guru) 1998 dan Akta Pendidikan 1996, bahawa

1. Perlembagaan PIBG tidak boleh melarang perbezaan pendapat atau perbincangan oleh ibu bapa mahupun guru mengenai sebarang topik mengenai sekolah, pentadbirnya, atau mana-mana salah laku, dakwaan atau sebaliknya.
2. Pentadbir sekolah tidak mempunyai kuasa untuk membuang ibu bapa mahupun mendisiplinkan guru yang menyuarakan masalah di atas
3. PIBG harus dibenarkan bekerjasama dengan PIBG lain untuk membincangkan masalah dan mengatur bersama untuk mengambil tindakan masyarakat
4. PIBG mesti mengambil minit yang boleh diakses secara terbuka dan dalam talian yang boleh dilihat dan/atau dibalas oleh mana-mana ibu bapa
5. PIBG mesti mewujudkan satu garis panduan yang cekap untuk memastikan ibu bapa dapat bersuara mengikut keperluan. Hari ini, banyak waktu disia-siakan kerana pegawai sekolah memberikan ucapan panjang yang sepatutnya dihantar kepada kumpulan mesej PIBG (iaitu WhatsApp); begitu juga, perjumpaan mesti diatur pada waktu yang dipilih oleh ibu bapa komuniti, bukan semata-mata mengikut kemudahan sekolah
6. PIBG harus dapat dipanggil oleh ibu bapa untuk masalah kritikal tertentu dengan notis yang munasabah (cth., dua minggu); seorang wakil sekolah yang mempunyai kuasa membuat keputusan (iaitu, pengetua sekolah sahaja) perlu hadir.

Dengan perubahan besar ini, kami berharap dapat meningkatkan kehadiran PIBG (dalam talian atau maya) dengan ketara. Tiada alasan bahawa keluarga yang bekerja harus diketepikan daripada komuniti, pentadbiran telus dan perbincangan adil yang awalnya dirancang untuk PIBG.

Kenapa sekarang?

Sudah tiba masanya Kementerian dengan belanjawan tertinggi membuka bukunya supaya dunia dapat melihat ke mana perginya bilion kita.

Isu

Meskipun beberapa Kementerian mempunyai skandal berbilion ringgit, Kementerian Pendidikan secara konsisten menerima antara belanjawan tertinggi dengan kualiti kadang kala yang paling teruk, sewenang-wenangnya menelan hampir RM60 bilion setiap tahun. Perkara yang sangat mengejutkan adalah bahawa tiada audit bebas, 100% awam, teliti, dan bukan kerajaan pernah dilakukan di KPM saban bertahun-tahun, itupun jika pernah ada.

Oleh kerana KPM ialah badan berkanun terakhir dengan dana kerajaan, ia mempunyai liabiliti terbesar dalam 1) mengeluarkan dana dan 2) memantau agensi yang dikontrak berdasarkan peraturan-peraturan Kementerian Kewangan.

SPRM telah menyebut KPM sebagai Kementerian yang berisiko tinggi untuk melakukan penyelewengan. Dan kita telah melihatnya berulang-ulang kali: skandal YTL, skandal solar di Sarawak, kelewatan komputer riba COVID-19 "percuma", skandal Unit Integriti, skandal Unit Integriti Bahagian II, pempolitikan terang-terangan, skandal kontraktor kantin Sabah, skandal biasiswa Melaka, dan penyelewengan sistemik sekolah di Sabah.

Berbilion-bilion ringgit barangkali tidak dihitung, disalahgunakan dan/atau dicuri.

Belanjawan bergabung MOE + MOHE, seperti peruntukan:

• 2010: RM30 bilion
• 2011: RM40 bilion‍
• 2012: RM51 bilion
• 2013: RM38 bilion
• 2014: RM55 bilion
• 2015: RM56 bilion
• 2016: RM54 bilion
• 2017: RM57 bilion
• 2018: RM59 bilion
• 2019: RM60 bilion
• 2020: RM59 bllion
• 2021: RM62 bilion

Penyelesaian

Perkhidmatan firma audit luar dengan reputasi integriti, ketelusan dan keberkesanan harus digunakan untuk mengaudit hampir ⅔ trilion ringgit yang telah disalurkan ke dalam Kementerian Pendidikan antara 2010 dan 2021.

Ia perlu diberikan kuasa sepina dan akses penuh kepada semua dokumen Kementerian, hinggalah kuasa melakukan serbuan. Ia mesti diberikan akses kepada unit penyiasatan polis dan SPRM (atau, pada masa akan datang, Ombudsman Awam). Ia mesti dikendalikan oleh akauntan forensik dan Certified Fraud Examiners (CFE) yang berpengalaman dalam pendidikan, perkhidmatan awam Malaysia, forensik komputer dan persiapan untuk proses pengadilan (baik sivil atau jenayah).

Bidang sasaran harus merangkumi kerosakan ekonomi (tort, pelanggaran kontrak), penipuan kontrak, pengubahan wang haram dan penyelewengan aset, peniruan / pemalsuan rekod, pembekal palsu, penipuan gaji, kecurian atau penyalahgunaan data, penipuan pembayaran ganti, kecurian atau penyalahgunaan perkhidmatan, aset atau keistimewaan, penipuan perolehan, penetapan harga, tender rahsia ketika tender terbuka diwajibkan, penipuan bayaran balik GST, penggelapan wang / larseni, sogokan, penggantian produk, skim shell company dan/atau mekanisme lain untuk memperdayakan agensi pengawasan negara.